Προς αυτούς εκ των σχολιαστών που σοκάρονται από τις κατά τα φαινόμενα ακραίες θέσεις του Κου Γιανναρά θα πρότεινα να εξετάσουν και την παρακάτω μικρή μου ανάλυση που σημειωτέον έγραψα πριν διαβάσω την σημερινή επεφυλλίδα του Κου Γιανναρά και έστειλα με ημέιλ σαν σχόλιο στο σημερινό άρθρο της Καθημερινής. Σε αυτη την ανάλυση προσπαθώ να εξηγήσω πως μια τόσο ετεροβαρής λεόντια δανειακή σύμβαση μπορεί να περιέχει και ευνοικούς για μας όρους για τις "διαρθρωτικές αλλαγές" που η χώρα χρειάζεται.
Από την αρχή με το Μνημόνιο έθεσαν μεν στόχους σωστούς για μια δημοσιονομική εξυγείανση, εξ' υπαρχής όμως γνωρίζοντας ότι με την δεδομένη διάλυση της κρατικής μηχανής στην Ελλάδα σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν αυτοί οι στόχοι να επιτευχθούν.
Γι' αυτό προέβλεψαν τόσο λεόντια δανειακή σύμβαση που παράνομα και εγκληματικά υπέγραψε ο Παπακωνσταντίνου παραχωρώντας ανέκκλητα την Εθνική Κυριαρχία.
Ας σημειωθεί ότι μια τέτοια παραχώρηση δεν μπορεί να ψηφιστεί από την Βουλή ακόμη και αν την ψήφιζαν και οι 300.
Μάλιστα το δεδομένο ότι μια τέτοια σύμβαση υπεγράφη από την Κυβέρνηση κάνει συνυπεύθυνους προδοσίας όσους εκ των βουλευτών παραμένουν στην Βουλή.
Με τους αποικιακούς και ετεροβαρείς όρους αυτής της δανειακής σύμβασης πιστεύανε ότι θα πείσουν τις αγορές και το Καρτέλ ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους. Προς αυτήν την κατευθυνση είναι και τα τοκογλυφικά επιτόκια που συμφώνησαν τα golden boys, ο ΓΑΠ και ο ΓΠ, που αυξάνουν τόσο ραγδαία το χρέος ώστε ακόμη και το ενδεχόμενο “κούρεμα” του να εξασφαλίζει στους δανειστές του Καρτέλ το κεφάλαιο τουλάχιστον .
Παράλληλα η κομματοκρατία στην Ελλάδα εκφραζόμενη από την σημερινή Βουλή και το παρακράτος των ΔΕΚΟ είναι για την τρόικα μια εγγύηση τήρησης των όρων της δανειακής σύμβασης. Πολύ λίγο τους ενδιαφέρει εάν το Ελληνικό κράτος ποτέ εξυγειανθεί. Για την τρόικα είναι δευτερεύον θέμα. Ο από τον Ντομινίκ Στρως Καν προβληθείς ρόλος του “γιατρού” είχε την έννοια γιατρού του χρέους και όχι γιατρού για την θεραπεία των διαρθρωτικών ασθενειών της Ελληνικής Διοίκησης.
Και κανένα όρο του Μνημόνιου να μην ικανοποιούσαμε την δόση θα την είχαμε σίγουρη, διότι απλούστατα πάει απ' ευθείας στις Τράπεζες του Καρτέλ ενώ ο λαός μας τις χρεώνεται. !
Είδατε πόσο εύκολα ξεχάστηκαν οι (μηδέποτε αναιρεθείσες) δυσκολίες αυτής της δόσης των 15 δις ?
Εξ' ου και η όρεξη της τρόικας για τα 50 δις δήθεν ξαφνικά !
Βλέπουν ότι δεν πιάνομε τους στόχους και ό,τι αρπάξουν !