Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας = Θεσμοποίηση της Κοινωνίας

Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας = Θεσμοποίηση της Κοινωνίας
Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας = Θεσμοποίηση της Κοινωνίας = Προϋπόθεση Εθνικής Κυριαρχίας

Δεν ευθύνομαι και δεν πληρώνω την κρίση τους. Να πληρώσουν οι πολιτικοί που την δημιούργησαν

Δυνάμεις της Κοινωνίας

Our main concern is to help environmental policies and save fossil fuel cost, helping planet’s salvation through application of antioxidising methods like the Effective Microorganisms EM technology.
Παράλληλα, οικολογικά θέματα όπως η χρήση πράσινων πηγών ενέργειας, περιβαλλοντικά συστήματα αναγέννησης εδαφών με τεχνολογίες Ενεργών Μικροοργανισμών ΕΜ, η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και γενικά η ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον, το σπίτι μας ΓΗ.

16 Δεκεμβρίου 2010

Το προγραμματισμένο ξεπούλημα


Αναρωτιόμαστε γιατί επιλέγεται από την κυβέρνηση ο δρόμος που οδηγεί, μέσα από μία ύφεση άνευ προηγουμένου, στην καταστροφή της χώρας.


Η απάντηση είναι ότι βάσει σχεδίου του διεθνούς καρτέλ εξουσίας, πρέπει αυτός ο λαός να ταπεινωθεί ώστε να δεχθεί αδιαμαρτύρητα ένα ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας.

Στόχος είναι ειδικότερα το πιο επικίνδυνο για αυτούς δυναμικό τμήμα του λαού, δηλαδή ο υγιής, δυναμικός και δραστήριος ιδιωτικός τομέας.

Γι' αυτό και τις περικοπές δεν τις άρχισαν από τις ΔΕΚΟ που είναι και η καρδιά του προβλήματος με την επικρατούσα εκεί κομματοκρατία και όπου κυριαρχεί ένας εκτρωματικός τύπος παρασιτικού συνδικαλισμού τύπου ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ π.χ.
Έτσι έχομε τα κατοχικά ΜΜΕ να ενδιαφέρονται μόνο μην τυχόν και απολυθούν υπάλληλοι του Δημόσιου, ενώ τις εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένους του ιδιωτικού τομέα τις περνάνε στο ντούκου.

Ιδιωτικούς υπάλληλους που επελέχθηκαν με αξιοκρατικά κριτήρια και εργαζόντουσαν σε καθεστώς διαρκούς αξιολόγησης από τους εργοδότες τους, σε πλήρη αντίθεση βέβαια με το καθεστώς αναξιοκρατίας των συνθηκών εργασίας των "μόνιμων" δημόσιων υπαλλήλων.

Εδώ έρχεται να συνεπικουρήσει την κατοχική Κυβέρνηση και η διαδεδομένη κατά την μεταπολίτευση, εκτρωματική δήθεν αριστερή αντιεπιχειρηματική “φιλοσοφία” με εκφραστές τους σημερινούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπούς, που στην ουσία έχουν εκφυλισθεί σε μέρος του πολιτικοκοινωνικού αντιδραστικού κατεστημένου της χώρας.
Σχετικά με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και τις σχετικές μυστικές διαπαραγματεύσεις του Έλληνα πρωθυπουργού και εκπρόσωπου της Τρόικας με την Τουρκία βλέπε τα λινκς:
http://antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2588-Ανοιχτή-Επιστολή-Η-τραγωδία-του-Καστελόριζου.html
http://tonoikaipnevmata.wordpress.com/2010/12/19/%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%81-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%cf%81%ce%ae%cf%84/?blogsub=confirming

12 Δεκεμβρίου 2010

Ποιος θα μας δικάσει ? Μα τα παιδιά και τα εγγόνια μας βέβαια, και ελπίζω σύντομα, τώρα !


Δύο αυτογκόλ ο Λαός μας, τον Οκτώβρη του 9 και τον Νοέμβριο του 10.
Ας ελπίσομε μόνο ότι ο αγώνας ακόμα δεν έληξε και με την προυπόθεση ότι ο Λαός δεν εγκατέλειψε βέβαια. Αλλοιώς, μηδέν εις το πηλήκιον, όπως θα έλεγε και ο διεθνώς "αναγνωρισμένος στοχαστής" πρωθυπουργός μας.
Στο σημερινό του χρονογράφημα ο Κος Χρήστος Γιανναράς σχετικά αναφέρει: 
Η περίπτωση του πρωθυπουργού είναι κάτι άλλο. Ανακαλεί αμέσως, στον κάποιας καλλιέργειας ακροατή, το σοφό απόσταγμα της εμπειρίας ότι «άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη». Σίγουρα σκεπτόμαστε με τη γλώσσα, η γλώσσα «σημαίνει» την πραγματικότητα: όχι μόνο παραπέμπει στο σημαινόμενο, αλλά το καθιστά «νόημα», το ορίζει και ορίζοντάς το το φανερώνει – είναι «αποφαντική» της πραγματικότητας η λειτουργία της γλώσσας. Και στον σημερινό πρωθυπουργό μας αυτή η σχέση γλώσσας και νόησης, γλώσσας και πραγματικότητας, μοιάζει εξαιρετικά υποτονική, ωσάν η ικανότητα της σκέψης να μην επαρκεί για την ανταπόκριση στην πραγματικότητα. Τα ακραία παραδείγματα φωτίζουν τη συνολική εικόνα: Δεν καταλαβαίνει ότι φράσεις όπως «είμαι πολύ συγκινημένος», είναι κωμικό να τις διαβάζει από το χαρτί που του έχουν ετοιμάσει. ΄Η ότι μόνο οι αφελείς αστοιχείωτοι σπεύδουν να χρησιμοποιήσουν, για επίδειξη «μόρφωσης», εκφράσεις που δεν ελέγχουν τη σημασία τους (: «μηδέν εις το πηλίκον», «εξ απαλών ονύχων» κ.λπ.).
Ομως εμείς σήμερα, οι ελληνώνυμοι κάτοικοι του βαλκανικού νότου, δίχως την παραμικρή πια ικανότητα αξιολόγησης ποιοτήτων και συνείδησης ευθυνών, αναθέτουμε στον πρώτο τυχόντα (χωρίς υπερβολή) φορέα φανταχτερού ονόματος να διαχειριστεί, όχι απλώς την οικονομική μας επιβίωση, την ελευθερία ή την υποδούλωσή μας, αλλά και θησαυρίσματα παναθρώπινης σημασίας και σπουδαιότητας:
Και καταλήγει ο Κος Γιανναράς:
Αλλοίμονο, είναι αδύνατο να υπάρξει Δικαστήριο Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας για να δικάσει τους ελλαδίτες πρωθυπουργούς που απεμπόλησαν το Αιγαίο, επέβαλαν τη μονοτονική γραφή της γλώσσας, τον οικιστικό εκβαρβαρισμό της χώρας, παζαρεύουν για ψήφους τη Θράκη, έστησαν στη σκιά του Παρθενώνα τη νεοπλουτίστικη γυφτιά του κ. Τσουμί.
Και σκοτώνουν κάθε μέρα το τελευταίο απομεινάρι ελληνικότητας: τη γλώσσα.
        

6 Δεκεμβρίου 2010

Ανάκαμψη της κοινωνίας: μπορούμε να ελπίζομε ?

Από το χρονογράφημα του Χρήστου Γιανναρά:
....Δεν υπάρχει πολιτική αν δεν κομίζει απάντηση στο αίνιγμα του «κακού». Η ανάγκη για θεσμούς εξουσίας γεννήθηκε, επειδή η φύση του ανθρώπου είναι θηριώδης. Το τυφλό ένστικτο του κτήνους θέλει να φάει, να κυριαρχήσει, να ηδονιστεί. Η εξουσία υπάρχει για να χαλιναγωγεί τη θηριωδία, να εξασφαλίζει τη συνύπαρξη στη βάση της λογικής, της αυτοπαραίτησης από την κτηνώδη απληστία. Γιατί ο άνθρωπος είναι το μόνο έμβιο που έχει τη δυνατότητα της ελευθερίας από το ένστικτο, της ανιδιοτέλειας: Μπορεί να υπερβαίνει την αναγκαιότητα της φύσης για χάρη της σχέσης. Αυτή η δυνατότητα, η θελημένη ελευθερία από το εγώ, είναι γνώρισμα μόνο του ανθρώπου: ό,τι οι Ελληνες ονόμαζαν «το κυρίως ανθρώπινον»......

............Σήμερα ζούμε σε πολιτισμό με αναποδογυρισμένους τους ελληνικούς όρους: η πολιτική είναι μόνο εξουσία, εξαντλείται στη «χρεία», αγνοεί το «κυρίως ανθρώπινον». Λογαριάζουμε για ελευθερία τις ανεμπόδιστες επιλογές ικανοποίησης των ατομοκεντρικών ορέξεων, δηλαδή τον θρίαμβο της υποταγής στα ορμέμφυτα. Θωρακίζουμε την κτηνώδη αναγκαιότητα με ατομικά «δικαιώματα», επειδή από τη συνύπαρξη έχουμε μόνο απαιτήσεις, εκβιαστικές διεκδικήσεις. Ούτε υποψία για τη χαρά της κοινωνίας των σχέσεων, της αυθυπέρβασης, της αυτοπροσφοράς. Εμβληματικές φιγούρες της ζούγκλας του ατομοκεντρισμού οι εξουσιαστές μας που σήμερα μας λένε ωμά και χυδαία: «Να στερηθείτε, να πεινάσετε, γιατί ανεχθήκατε, τριάντα χρόνια, να σας κλέβουμε».

Η Ελλάδα δεν έχει τις προϋποθέσεις να ανακάμψει.
Η απουσία αριστερού πολιτικού λόγου εγγυάται την ανελπιστία.