Ο Οικουμενικός Ελληνισμός επέζησε χάρις τον Κοινοτισμό που συντήρησε εντός των ορίων της κάθε Κοινότητας τις Δημοκρατικές διαδικασίες του 6ου, 5ου και 4ου αιώνα π.Χ. μέχρι δηλαδή και την περίοδο της αυθεντικής Δημοκρατίας για 140 χρόνια που εγκαθίδρυσε ο Εφιάλτης του Σοφωνίδου και υποστήριξε ο Περικλής.
Δύο ήσαν πάντα τα πολιτικά συστήματα παγκόσμια:
Η Δημοκρατία με την Κοινωνία να άρχει και η Ολιγαρχία με την Κοινωνία επαίτη των οικονομικά ισχυρών.
Με την Ολιγαρχία να έχει επικρατήσει παγκόσμια ήδη από το 322 π.Χ. με την σφαγή και τον εξανδραποδισμό των Αθηναίων από τον Αντίπατρο, επίγονο του Αλέξανδρου, έχομε μεταμφιέσεις της Δημοκρατίας και πουθενά πλέον αυθεντική Δημοκρατία.
Προβλέπουμε ότι η πλέον καταστροφική για την ανθρωπότητα μεταμφιεσμένη Ολιγαρχία θα είναι η Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία της Δύσης.
Έτσι η προαιώνια επίθεση της Ολιγαρχίας κατά της Δημοκρατίας όπου αυτή έστω και ατελώς εμφανίζεται, συνεχίζεται και σήμερα όπου πλέον οι οικονομικά ισχυροί είναι οργανωμένοι ως μια παγκόσμια εγκληματική οργάνωση διεστραμμένων με κύριο πυρήνα αποτελούμενο από τους Σιωνιστές.
Η Ολιγαρχική Δύση ήταν ήδη από την πρώτη χιλιετία μ.Χ. ο μέγιστος εχθρός του Ελληνισμού με όπλο της τον δογματισμό, το ψεύδος και την διαστροφή των εννοιών.
Με την Ολιγαρχία να έχει επικρατήσει παγκόσμια ήδη από το 322 π.Χ. με την σφαγή και τον εξανδραποδισμό των Αθηναίων από τον Αντίπατρο, επίγονο του Αλέξανδρου, έχομε μεταμφιέσεις της Δημοκρατίας και πουθενά πλέον αυθεντική Δημοκρατία.
Προβλέπουμε ότι η πλέον καταστροφική για την ανθρωπότητα μεταμφιεσμένη Ολιγαρχία θα είναι η Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία της Δύσης.
Έτσι η προαιώνια επίθεση της Ολιγαρχίας κατά της Δημοκρατίας όπου αυτή έστω και ατελώς εμφανίζεται, συνεχίζεται και σήμερα όπου πλέον οι οικονομικά ισχυροί είναι οργανωμένοι ως μια παγκόσμια εγκληματική οργάνωση διεστραμμένων με κύριο πυρήνα αποτελούμενο από τους Σιωνιστές.
Η Ολιγαρχική Δύση ήταν ήδη από την πρώτη χιλιετία μ.Χ. ο μέγιστος εχθρός του Ελληνισμού με όπλο της τον δογματισμό, το ψεύδος και την διαστροφή των εννοιών.
Ιδιαίτερα μετά τον μέγιστο Απολλώνειο τον Τυανέα περί το 300 μ.Χ. και την εκδίωξη των Ελλήνων από την Παλαιστίνη έχομε την συστηματική αποδόμηση του Οικουμενικού Ελληνισμού.
Ενός Ελληνισμού εδραιωμένου επί αιώνες στην Μέση Ανατολή, την Μικρά Ασία και τα παράλια της Μεσγείου. Σην Μέση Ανατολή όπου η Παλαιστίνη όπου γεννήθηκε η Παναγία με 98% στην περιοχή να είναι Έλληνες.
Και επί Βυζαντίου και επί Οθωμανών λειτούργησε ο Κοινοτισμός και τοπικά η Δημοκρατία έστω ατελώς. Έτσι ο Οικουμενικός Ελληνισμός επέζησε.
Η Άλωση του Οικουμενικού Ελληνισμού συνέβη με την Βαυαρική εισβολή τον 19ο αιώνα μΧ αφού η Δύση δολοφόνησε τον Άγιο της Πολιτικής Ιωάννη Καποδίστρια και εν τω μεταξύ οι Γερμανοί είχαν οργανώσει την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού μαζί με των Αρμενίων και Ασσυρίων.
Για μένα όπως και για τον μέντορα της Ακαδημίας μας Ελληνισμού και Δημοκρατίας Δρα Γεώργιο Κοντογιώργη, η επανάσταση του 1821 ήταν μια αποτυχία και μάλλον ενθαρρύνθηκε ώστε με τον έλεγχο των Δυτικών δήθεν βοηθούντων, να αποδυναμωθεί ο Ελληνισμός εν όψει της διάλυσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και πιθανής διαδοχής της από τον Ελληνισμό.
Αυτό γιορτάζει σήμερα η Κατοχική Διοίκηση των Αθηνών μέσω της επιτροπής για τα 200 χρόνια, με μέλη της ανθελληνικά αποβράσματα.
3 σχόλια:
Αξίζει να ακούσετε την συνέντευξη Λεκάκη, Μαζαράκη με τον συγγραφέα Ελευθέριο Διαμαντάρα σχετικά με την ζωή και έργο του Απολλώνειο.
https://youtu.be/DiG25Ax6Lws
Β' Μέρος παρουσίασης του Γιώργου Κοντογιώργη
Καταπληκτικής σαφήνειας και ανάλυσης σχετικής με το άρθρο μας
Ο ελληνικός κόσμος, ήταν ένας κόσμος ήδη δομημένος με βάση τα κοινά. Ο ελληνικός κόσμος είχε ήδη μία αστική τάξη η οποία είχε οικουμενικά χαρακτηριστικά κι όχι εθνοκρατικά. Ο ελληνικός κόσμος είχε ήδη μία πνευματική ηγεσία (πνευματική με την έννοια της διανόησης) δομημένη και διάσπαρτη παντού. Ο ελληνικός κόσμος, είχε μία κοινωνική και ταξική διαφοροποίηση, με γνώμονα βεβαίως την εταιρική οικονομία, μέσα στα κοινά. Ο ελληνικός κόσμος είχε μία εκκλησία, η οποία ήταν δομημένη στο σύνολο της επικράτειας. Δεν ήταν ένας κόσμος με κοινά συμφέροντα με την έννοια του κοινού προτάγματος. Όλοι θέλανε την απελευθέρωση, αλλά ο καθένας είχε τη δική του πολιτειακή, οικονομική ή άλλη ατομικότητα ή ως προς το ανήκειν σε κοινωνικές ομάδες. Είχε μεγάλη διαφοροποίηση και μεγάλη διασπορά. Δεν είναι ο κόσμος της Γαλλικής Επανάστασης της φεουδαρχίας. Επομένως δεν υπόκειται στα ίδια κίνητρα. Δεν υπόκειται στις ίδιες λογικές για την Επανάσταση. Ο Καποδίστριας, όταν επρόκειτο να προστατεύσει –είναι δύο περιστατικά που έχουν πολύ μεγάλη σημασία για να δούμε πώς ο μόνος που συνέλαβε το διακύβευμα αυτό, πώς ενήργησε- όταν επρόκειτο να προστατεύσει τη Λευκάδα από τον Αλή Πασά, τι έκανε; Οργάνωσε τακτικό στρατό για να προασπίσει τη Λευκάδα (οχυρωματικά έργα) και συγχρόνως, στην πλευρά της Θεσσαλίας, οργάνωσε άτακτες μονάδες οι οποίες θα επιτίθεντο στον Αλή Πασά από πίσω μεριά. Δηλαδή, είδε τα πράγματα με πραγματικούς όρους. Διότι δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως μάζα η ελληνική κοινωνία. Το ίδιο και όταν ήρθε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη λειτουργία του κυβερνήτη. Οργάνωσε αμέσως τακτικό στρατό, για να προχωρήσει και να αντιμετωπίσει τον οθωμανικό στρατό και να διευρύνει τα σύνορα. Οι άτακτε μονάδες, ήτανε μόνο για να παρενοχλούν τον εχθρό στα μετόπισθεν κι όχι για να διεξαγάγουν τον πραγματικό και κύριο αγώνα.
Γι’ αυτό απέτυχε η Επανάσταση. Διότι το σύνθημα της εξέγερσης, το άκουσαν μόνον όσοι είχαν ιδιαίτερο άμεσο πρόβλημα και, βεβαίως, δεν είδαμε εκτός από την πρώτη περίοδο να εξεγείρονται μεγάλες πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη και λοιπά. Όχι γιατί δεν ήσαν Έλληνες. Αλλά γιατί δεν είχαν τη λογική της μάζας. (...)
Γεώργιος Κοντογιώργης (Georges Contogeorgis)
Επίκαιρο απόσπασμα από τη σειρά διαλέξεων με τίτλο: "Ελληνισμός και κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στην κρίση" (2012).
Α' Μέρος της εξαιρετικής ανάλυσης του Δρα Γ Κοντογιώργη
Γιατί απέτυχε η Ελληνική Επανάσταση
Μόνον ο Καποδίστριας αντελήφθη το πραγματικό διακύβευμα
(...) Αυτό που συνέβη με τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους, σηματοδοτεί την απόλυτη αποτυχία τα Ελληνικής Επανάστασης. Και γιατί έχουμε αποτυχία της Ελληνικής Επανάστασης; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Διότι ο σχεδιασμός, ακόμα και η έναρξη της Επανάστασης από τον Υψηλάντη στο Ιάσιο, δεν είχε ως στόχο να κάνει αντιπερισπασμό -όπως λένε- για να πετύχει η Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Αυτό είναι λάθος. Ο σχεδιασμός της Επανάστασης, πρώτα πρώτα ως προς το γεωγραφικό εύρος του ελληνισμού, περιελάμβανε το σύνολο της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Επομένως το ερώτημα για τους μεν και για τους δε ήταν εάν θα γίνει με ειρηνικό τρόπο διαδοχής –όπως λέγανε οι μεν- ή αν θα γινόταν με επαναστατικό τρόπο.
Ο Υψηλάντης τι σχεδίαζε; Σχεδίαζε να κατέβει με στρατό στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε σχεδιαστεί -έτσι λέγανε- η πυρπόληση του Ναυστάθμου και συγχρόνως η σύλληψη του Σουλτάνου. Επομένως, δεν επρόκειτο για μία επανάσταση του τύπου της γαλλικής. Δεν είχε κοινωνικό περιεχόμενο. Δηλαδή την απελευθέρωση από την φεουδαρχία των Ελλήνων και των υπολοίπων που εθεωρούντο ότι στεγάζονται στην ομπρέλα την ταυτοτική του έθνους κοσμοσυστήματος, του ελληνικού έθνους όπως μας λέει ο Ρήγας. Αυτό που ήθελαν, ήταν με την βίαιη εναλλαγή γιατί έβλεπαν ότι τα γεγονότα προς την μεγάλη κλίμακα προχωρούσαν πολύ γρήγορα. Και, η αποτυχία δεν έγκειται στο ότι ο ελληνισμός ήταν αδύναμος. Το περίεργο είναι ότι, είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες σκέφτονται να πετύχουν την απελευθέρωσή τους με δικά τους μέσα. Αλλά αυτό που απέφυγαν σε σχέση με ό,τι γινόταν στη Δύση και δη στα μεγάλα γεγονότα της εποχής, (στη Γαλλική Επανάσταση, τον Διαφωτισμό, τον Ναπολέοντα που οικοδομούσε την αυτοκρατορία του) αυτό που συνέβαινε τότε, ενώ απέφυγαν -γιατί είχαν αυτονομία σκέψης ακόμη- να τους εμπνεύσει ως προς το πολιτειακό και κοινωνικό μέρος, δεν το απέφυγαν ως προς τον τρόπο της Επανάστασης.
Και ο Ρήγας και ο Υψηλάντης και όλοι οι οπαδοί της Επανάστασης, περίπου πίστευαν ότι η Ελληνική Επανάσταση θα γινόταν όπως έγινε και η Γαλλική. Δηλαδή, ότι με ένα σύνθημα θα ξεσηκώνονταν οι Έλληνες. Αυτό που δεν αντελήφθησαν –μόνο ο Καποδίστριας το αντελήφθη- αυτό που δεν αντελήφθησαν λοιπόν όλοι αυτοί, είναι ότι οι Γάλλοι επαναστάτησαν γιατί ήταν δουλοπάροικοι και ήθελαν να απελευθερωθούν. Και υπήρχε και μία γενόμενη εκ του μηδενός αστική τάξη, η οποία ήθελε να καταλάβει θέσεις και στην οικονομία και στην πολιτεία οι οποίες δεν την ευνοούσαν μέχρι τότε (δεν τις είχε). Ήταν λοιπόν μία μαζική εξέγερση, γιατί είχαμε ένα αδιαφοροποίητη πλήθος και μία νέα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα που αναζητούσε ζωτικό χώρο.
Δημοσίευση σχολίου