Δυνατότητες Δημοκρατίας σε καθεστώς κατοχής

Ο Δήμος, έστω σε καθεστώς Καλλικράτη, είναι ένας θεσμός που μέσω των δομών του και εφ' όσον υπάρχει η πολιτική θέληση, ακόμη και μειοψηφούσα μια δημοτική παράταξη που εκπροσωπείται στο Δημοτικό Συμβούλιο μπορεί να ενθαρρύνει και προωθήσει την κινητοποίηση και συμμετοχή των δημοτών στην λήψη αποφάσεων σχετικά με θέματα που τους αφορούν.

Ήδη από το 2011 με βάση εισηγήσεις μου ως Σπίθα Αγώνα Ελληνικού είχαμε προτείνει σε διάφορους Δήμους σχέδιο “Διευρυμένων Δημοτικών Συμβουλίων” με άτυπη συμμετοχή ενεργών δημοτών που όμως θα μπορούσαν έτσι να επηρεάζουν αποφασιστικά τις αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων. Η ιδέα βασίστηκε στην εμπειρία μας από την άτυπη αλλά αποτελεσματική “συμμετοχή” των δημοτών σε συνεδριάσεις Δημοτικών Συμβουλίων με θέμα τα χαράτσια της ΔΕΗ σε διάφορους Δήμους, όπως της Ηλιούπολης, της Βούλας και αλλού.

Γενικότερα για το θέμα των πρακτικών σε καθεστώς Δημοκρατίας θα ήθελα να τονίσω ότι οι κανόνες της είναι ιδιαίτερα αυστηροί ακριβώς διότι οι αποφάσεις των οργάνων της αφορούν την ζωή χιλιάδων και εκατομμύριων πολιτών. Οι κανόνες αυτοί αφορούν τόσο στον τρόπο συνεδρίασης των οργάνων (π.χ. σχετικά με την ημερήσια διάταξη των θεμάτων προς συζήτηση), όσο και με την τήρηση και σεβασμό θεμελιωδών πρακτικών όπως η ανακλητότητα, τα δημοψηφίσματα ιδιαίτερα για τα σημαντικά θέματα και όχι μόνο για ήσσονος σημασίας. Επίσης η κλήρωση των μετόχων στα όργανα. Σχετικά με την κλήρωση και για εξάλειψη κάποιων κινδύνων ακαταλληλότητας έχω προτείνει και είχε γίνει αποδεκτό από την Σπίθα Αγώνα Ελληνικού, την ιδέα της “κλήρωσης μεταξύ πολλαπλάσιων αιρετών”.

Όσον αφορά την σημερινή πολιτική κατάσταση με καλύπτουν οι επιστημονικές αναλύσεις του Καθηγητή Δρα Γιώργου Κοντογιώργη, ο οποίος μάλιστα σε αλληλογραφία μας είχε την καλοσύνη να μου υποδείξει εργασίες του που θα μας βοηθούσαν στο έργο μας.

Το καθεστώς στην πατρίδα είναι απροκάλυπτα κατοχικό πλέον και όπως είπε πρόσφατα και ο Γιούνκερ σε δημοσιογράφους, δεν είναι καν πολιτικό σύστημα. Που σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έχομε Ελληνική κυβέρνηση αλλά ούτε και αντιπολίτευση. Το επιβεβαίωσε πρόσφατα επίσης ο γραμματέας της κυβέρνησης Κος Μπαλτάκος όταν μας πληροφόρησε για την παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στην δικαστική σε συνεχή διαχρονική βάση.

Έχομε δηλαδή κατάλυση όχι μόνο της Δημοκρατίας αλλά και της Res Publica, της ολιγαρχίας δηλαδή που είναι το καθεστώς γενικά στην “ελεύθερη” Δύση σήμερα, με μόνη ίσως εξαίρεση την Ελβετία και την Ισλανδία. Μετράμε ήδη 22 αιώνες σκοτάδι.

Ρήσεις μου:

1. Στην πολιτική δεν υπάρχουν ούτε αθώα λάθη ούτε αθώες παραλήψεις. Τα πάντα θα πρέπει να αποδίδονται σε πολιτικές επιλογές.
2. Οι Έλληνες ανέπτυξαν την Φιλοσοφία σε καθεστώς ελεύθερης σκέψης, ιδιαίτερα δε την περίοδο άνθησης της Δημοκρατίας. Ο Νίτσε στην έκρηξη του παραπόνων ότι οι Έλληνες δεν του άφησαν τίποτε καινούργιο ως φιλόσοφος να διατυπώσει, θα έπρεπε να σκεφθεί ότι οι μεταγενέστεροι των Ελλήνων και της Δημοκρατίας δογματισμοί είναι η αιτία που φρέναρε την Φιλοσοφία.
3. Η Δημοκρατία είναι προϋπόθεση Εθνικής Κυριαρχίας. Δημοκρατία και Εθνική δε Κυριαρχία προϋποθέτουν Εθνική Οικονομία. Κάθε άλλη θεώρηση είναι κοντόφθαλμη και δεν σέβεται τους αγέννητους Έλληνες. Πρέπει δε να αντιμετωπιστεί με τους αυστηρούς κανόνες της Δημοκρατίας. Και ο νοών νοήτω.
4. Ό,τι δεν είναι Δημοκρατία είναι Ολιγαρχία και Φασισμός. Εργαλείο της Ολιγαρχίας και του φασισμού είναι η Χρεοκρατία με ιδιαίτερη έξαρση τον 20ό και 21ο αιώνα.
5. Ο ορισμός του Φασισμού από τον Δημητρώφ που εγκρίθηκε και από την 3η Διεθνή το 1935, μπορεί να φαντάζει προφητικός επειδή καταλήγει λέγοντας ότι ο Φασισμός είναι εργαλείο του χρηματοοικονομικού συστήματος στον καπιταλισμό. Όμως περιγράφει της εποχής του χρηματοικονομικό σύστημα που απλά είναι το ίδιο και σήμερα.