Στον δρόμο για την Δημοκρατία:
Υπόδειγμα πολιτικής διακήρυξης
για χτίσιμο νοοτροπίας πολίτη και όχι ιδιώτη.
Αν καταφέρναμε ως Λαός να είμαστε πολίτες και όχι υπήκοοι-ιδιώτες, αυτομάτως θα είχαμε κατάρρευση των σημερινών ολιγαρχικών δομών και εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, αν όχι άμεσα στην μορφή που εισήγαγαν ο Κλεισθένης και ο Εφιάλτης, τουλάχιστον σε πρώτη φάση θα εξασφαλιζόταν η αντιπροσώπευση.
Όπως αναλύει η πολιτική επιστήμη στην Ελλάδα δεν έχομε σήμερα ούτε καν αντιπροσώπευση και αυτό το καταλαβαίνει ο καθένας όταν στέλνουμε στην Βουλή "αντιπροσώπους" με βάση τις δεσμεύσεις τους και αυτοί κάνουν ακριβώς τα αντίθετα χωρίς την ελάχιστη αιδώ ούτε συστολή.
Έτσι συντάξαμε την παρακάτω διακήρυξη που μια πραγματικά δημοκρατική παράταξη θα δημοσίευε προς τους ψηφοφόρους:
Πολιτική Διακήρυξη:
Η πολιτική μας παράταξη δεν σας υπόσχεται
αλλά σας προτείνει:
Να συμμετέχετε στην προσπάθεια όλοι να
γίνουμε πολίτες και να πάψουμε να είμαστε υπήκοοι ιδιώτες.
Ο Πολίτης σέβεται όλους και όλα, είναι
υπεύθυνος, πασχίζει για το κοινό καλό, αλλά και εφαρμόζει τους νόμους και τους
κανόνες που δημοκρατικά οι πολίτες συναποφασίζουν. Έτσι είναι ευτυχισμένο μέλος
της Κοινωνίας και ποτέ ξένο σώμα σε αυτήν, μια Κοινωνίας βασικού θεσμού για
όλους.
Παράλληλα, και σε πιο ποιητική απόδοση, ο Πολίτης με ελεύθερο νου και περήφανη ματιά προχωράει στην ζωή, με χαμόγελο αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού, μοιράζεται την ζωή και έχει πάντα στην σκέψη της ψυχής ότι: λίγα λόγια θέλει η αγάπη μα θέλει πολύ αγάπη ο λόγος της.
Εξ' άλλου τι νόημα έχει ο όρος Κοινωνία όταν τα μέλη της
δεν είναι πολίτες αλλά άτομα περιχαρακωμένα στα προσωπικά μόνο συμφέροντα τους.
Ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει Δημοκρατία με μέλη τέτοια
άτομα περισσότερο υπηκόους παρά πολίτες.
Τέτοια άτομα έχουν την νοοτροπία της ανάθεσης, και έτσι
συντηρούνται κόμματα και μια κομματοκρατία προς την οποία η ψήφος μας πάει
χαμένη.
Η πολιτική επιστήμη (Καθηγητής Γ Κοντογιώργης) περιγράφει
αυτό το σύστημα ως ολιγαρχική κομματοκρατια.
Στην σημερινή δε πραγματικότητα αυτό έχει εκφυλισθεί σε καθεστώς
διπλής κατοχής: της κομματοκρατίας επί της κοινωνίας και όλων μαζί στις ξένες
δυνάμεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου:
Ο Λαός είπε ΟΧΙ σε συγκεκριμένες προτάσεις της Ευρωζώνης με ποσοστό 62% και ο
εντολοδόχος πρωθυπουργός είπε ΝΑΙ σε προτάσεις
της Ευρωζώνης ακόμη χειρότερες !
Αυτό θα το δεχθείτε ;
Αυτό δεν είναι πραξικόπημα ;
Σε Δημοκρατία Πολιτών όπως αυτή γεννήθηκε στην Αθήνα, θα
τον είχαν ήδη ατιμωτικά εκτελέσει για ανικανότητα και προδοσία.
Διότι από την στιγμή που οι συνέπειες πράξεων ή
παραλείψεων των πολιτικών αφορούν το κοινωνικό σύνολο προέχει το γενικό κοινό
καλό και όχι του ενός, ούτε καν το δικαίωμα του ύπαρξης.
Η Δημοκρατία δηλαδή αρνείται ότι στην πολιτική υπάρχουν
αθώα λάθη, δεδομένου ότι αυτά έστω και όχι δόλια, επιφέρουν βλάβες στο
κοινωνικό σύνολο.
Σας ζητάμε λοιπόν να παλέψουμε μαζί για να γίνει η
πολιτική υπηρέτης της Κοινωνίας ή αλλιώς η Κοινωνία να γίνει θεσμός. Η
θεσμοθέτηση της Κοινωνίας είναι η προϋπόθεση Δημοκρατίας.
Και όχι οι ολιγάρχες όπως ο Τσίπρας να αποκαλούν τους
ευρωτραπεζίτες "θεσμούς", δηλαδή κάτι το οποίο θα πρέπει να σεβόμαστε
!!
Την στιγμή που ο αγαθότερος των τραπεζιτών είναι ένας
αριστοτέχνης εκμεταλλευτής των κόπων σας μιας ζωής !
Με το νέο και επαχθέστερο μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας στις
βαλίτσες του από τις Βρυξέλλες και το οποίο θα αρχίσει να εφαρμόζεται αμέσως
μετά τις εκλογές της 20ης Σεπττεμβρίου, προβλέπεται ρήτρα μηδενικού
ελλείμματος για τα ασφαλιστικά ταμεία, ένα θεσμό υπέρ της Κοινωνίας, ενώ για τις
τράπεζες δεν προβλέπεται τίποτε τέτοιο.
Αντίθετα προβλέπεται μέσω των αέναων ανακεφαλοποιήσεων τους
η Κοινωνία να χρεώνεται την «διάσωση» τους χωρίς κανένα έλεγχο επί της διαχείρισης
των τεράστιων αυτών ποσών. Ποσών που εν τέλει αφαιρούνται από κοινωνικούς
πόρους που θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στην κοινωνική ασφάλιση, την δημόσια
υγεία και δημόσιες επενδύσεις.
Είδαμε αντίθετα τον Τσίπρα να υφαρπάζει διαθέσιμα από
δημόσιους οργανισμούς, ταμεία, δήμους κτλ για να πληρώσει δήθεν επείγουσες
υποχρεώσεις στο ΔΝΤ !!. Την στιγμή που ως μέλος του ΔΝΤ η Ελλάδα έχει δικαίωμα καθυστέρησης
πληρωμής μέχρι και 90 ημερών. Απόδειξη ότι στο τέλος δεν πλήρωσε έγκαιρα κάποια
δόση χωρίς να θεωρηθεί αθέτηση πληρωμής.
